สำนวน
|
ความหมาย
|
สำนวน
|
ความหมาย
|
ม้าดีดกะโหลก
|
ก.มีกิริยากระโดกกระเดกลุกลนหรือไม่เรียบร้อย (มักใช้แก่ผู้หญิง)
|
มีทองเท่าหนวดกุ้ง
นอนสะดุ้งจนเรือนไหว |
ก.มีสมบัติเพียงเล็กน้อย แต่กังวลจนนอนไม่หลับ
|
มือถือสาก
ปากถือศีล |
ว.มักแสดงตัวว่าเป็นคนมีศีลมีธรรม แต่กลับประพฤติชั่ว
|
มือไม่พาย
เอาเท้าราน้ำ |
ก.ไม่ช่วยทำงานแล้วยังขัดขวางการทำงานของผู้อื่น
|
มือห่างตีนห่าง
|
ว.สุรุ่ยสุร่าย; เลินเล่อ, สะเพร่า, ไม่ระมัดระวัง
|
ไม่ดูตาม้าตาเรือ
|
ก.ไม่พิจารณาให้รอบคอบ
|
ไม้ใกล้ฝั่ง
|
ว.แก่ใกล้จะตาย
|
ไม้อ่อนดัดง่าย
ไม้แก่ดัดยาก |
อบรมสั่งสอนเด็กให้ประพฤติดีได้ง่ายกว่า อบรมสั่งสอนผู้ใหญ่
|
ยกเมฆ
|
ก.เดาเอา, นึกคาดเอาเอง; กุเรื่องขึ้น
|
ยิ้มด้วยปาก
ถากด้วยตา |
ก.เยาะเย้ยด้วยกิริยาท่าทาง
|
ยื่นแก้วให้วานร
|
ก.เอาของมีค่าให้แก่คนที่ไม่รู้จักค่าของสิ่งนั้น
|
ยุให้รำตำให้รั่ว
|
ก.ยุให้แตกกัน, ยุให้
ผิดใจกัน |
รักดีหามจั่ว
รักชั่วหามเสา |
ก.ใฝ่ดีจะมีความสุข
ความเจริญ ใฝ่ชั่วจะได้รับความลำบาก |
รักยาวให้บั่น
รักสั้นให้ต่อ |
ก.รักจะอยู่ด้วยกันนาน ๆ ให้ตัดความคิดอาฆาตพยาบาทออกไป รักจะอยู่กันสั้น ๆ ให้คิดอาฆาตพยาบาทเข้าไว้
|
รำไม่ดีโทษปี่
โทษกลอง |
ก.ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิดกลับโทษผู้อื่น
|
รู้ไว้ใช่ว่า
ใส่บ่าแบกหาม |
ก.เรียนรู้ไว้ไม่หนักเรี่ยวหนักแรงหรือเสียหายอะไร
|
เรือล่มในหนอง
ทองจะไปไหน |
น.คนในเครือญาติแต่งงานกัน ทำให้ทรัพย์มรดกไม่ตกไปอยู่กับผู้อื่น
|
ฤกษ์พานาที
|
น.ระยะเวลาที่เป็นฤกษ์
|
ฤาษีเลี้ยงลิง
|
น.ผู้เลี้ยงเด็กซุกซน หรือปกครองคนหมู่มาก ที่ไม่อยู่ในระเบียบวินัย ย่อมเดือดร้อนรำคาญ
|
ลางเนื้อชอบลางยา
|
น.ของสิ่งเดียวกัน
ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง |
ลิงตกต้นไม้
|
น.ผู้เชี่ยวชาญในวิชาใด ก็ตามอาจพลาดพลั้ง
ในวิชานั้นได้ |
ลิ้นสองแฉก
|
ว.ที่พูดสับปลับเชื่อถือไม่ได้
|
ลูกไก่อยู่ในกำมือ
|
น.ผู้ที่ตกอยู่ใต้อำนาจ
ไม่มีทางหนีหรือทางต่อสู้ |
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
|
น.ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก
|
เล่นกับไฟ
|
ก.ลองดีเสี่ยงกับสิ่งที่รู้ว่าจะเป็นอันตราย
|
เล่นตา,
เล่นหูเล่นตา |
ก.ชายตาดูฉันชู้สาว
|
เลือกที่รักมักที่ชัง
|
ก.ลำเอียง
|
วัวลืมตีน
|
น. คนที่ไม่ดีแล้วลืมฐานะเดิมของตน
|
วันพระไม่มีหนเดียว
|
น.วันหน้ายังมีโอกาสอีก (มักใช้พูดเป็นเชิงอาฆาต)
|
ว่าแต่เขา อีเหนาเป็นเอง
|
ก.ตำหนิผู้อื่นเรื่องใดแล้วตนก็กลับทำในเรื่องนั้น
เสียเอง |
วัวสันหลังหวะ
|
หวาดระแวง
|
ศึกเสือเหนือเหนือใต้
|
น.สงคราม เช่น ฝึกทหารไว้ให้พร้อมรบ ยามมีศึกเสือเหนือใต้จะได้ป้องกันบ้านเมือง
|
ศรศิลป์ไม่กินกัน
|
ก.ไม่ถูกกัน,ไม่ลงรอยกัน,ไม่ชอบหน้ากัน, เช่น พี่น้องคู่นี้ศรศิลป์ไม่กินกันเจอหน้ากันเมื่อใดต้อง ทะเลาะกันเมื่อนั้น
|
สมน้ำสมเนื้อ
|
ว.พอเหมาะพอดีกัน เช่น ขิงก็ราข่าก็แรง สมน้ำสมเนื้อกันดีแล้ว
|
ศึกหน้านาง
|
น.การวินาทหรือต่อสู้กันต่อหน้าหญิงที่ตนหมายปอง
|
สอนหนังสือสังฆราช
|
ก.สอนสิ่งที่เขารู้ดีอยู่แล้ว
|
สวรรค์ในอก
นรกในใจ |
น.ความสุขที่เกิดจากการทำความดีหรือความทุกข์ ที่เกิดจากการกระทำ ความชั่ว ย่อมอยู่ในใจ ของผู้ทำเอง
|
สาวไส้ให้กากิน
|
ก. นำความลับของฝ่ายตนไปเปิดเผยให้คนอื่นรู้
เป็นการประจานตน หรือพรรคพวกของตน |
สาดโคลน
|
ก.ใส่ร้ายป้ายสี
|
สีซอให้ควายฟัง
|
ก.สั่งสอนแนะนำคนโง่ มักไม่ได้ผลเสีย เวลาเปล่า
|
สิ้นไร้ไม้ตอก
|
ว. ยากไร้,ขัดสนถึงที่สุด, เช่น เขาเป็นคนสิ้นไร้ไม้ตอก บ้านไม่มี จะอยู่เสื้อผ้าแทบไม่มีใส่
|
เส้นผมบังภูเขา
|
น. เรื่องง่าย ๆ แต่คิด ไม่ออก เหมือนมีอะไร
มาบังอยู่ |
สุนัขจนตรอก
|
น. คนที่ฮึดสู้อย่างไม่คิดชีวิต, มักพูดเข้าคู่กับ เสือตวักเป็นเสือสิ้นตวัก สุนัขจนตรอก
|
เสียน้อยเสียยาก
เสียมากเสียง่าย |
ก.
เสียเพียงเล็กน้อยไม่ยอมเสีย ทำให้ต้องเสียมากกว่า เดิม
เช่นตอนทีเบรกรถยนต์เริ่มไม่ดี ก็ไม่รีบ ไปซ่อม พอเบรกแตก
ไปชนกับต้นไม้เข้า เลยต้องเสียค่าซ่อมมาก
|
เสียงนกเสียงกา
|
น. ความเห็นของคน ที่ไม่มีอำนาจ เช่น เป็น ผู้หลักผู้ใหญ่ น่าจะฟัง เสียงนกเสียงกา
|
ใส่ไฟ
|
ก. ให้ร้ายผู้อื่นทำให้ได้รับความเสียหาย เช่น เขาใส่ไฟผม อย่าไปเชื่อ
|
เสี้ยมเขาควาย
ให้ชนกัน |
ก. ยุยงให้โกรธ เกลียด หรือวิวาทกัน
|
หญ้าปากคอก
|
ว. สะดวก, ง่าย ไม่มีอะไรยุ่งยาก เช่น หญ้าแพรก
ก็แหลกลาญ |
หงิม ๆ หยิบชิ้น
ปลามัน |
น.สังฆกรรมที่คณะสงฆ์ประกาศยกโทษให้แก่ คฤหัสถ์ที่ เคยถูกประกาศคว่ำบาตรมา แล้วด้วยการยอมรับ บิณฑบาตเหมือนเดิม
|
หนักไม่เอา เบาไม่สู้
|
ว. ไม่มีความอดทน ที่จะทำงาน
|
หนอนบ่อนไส้
|
น. ฝ่ายตรงข้ามที่เข้ามา ทำทีเป็นพวกเพื่อบ่อนทำลาย
|
หนามยอกเอาหนามบ่ง
|
ก. ตอบโต้หรือแก้ ด้วยวิธีการทำนอง เดียวกัน
|
หน้าซื่อใจคด
|
ว.มีสีหน้าดูซื่อ ๆ แต่มีนิสัยคดโกง
|
หมอบราบคาบแก้ว
|
ก. ยอมตามโดยไม่ขัดขืน, ยอมแพ้โดยดี
|
หนีเสือปะจระเข้
|
ก. หนีภัยอันตรายอย่างหนึ่งแล้วต้องพบภัย อีกอย่างหนึ่ง
|
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน
|
น. คนที่ชอบพูดเอะอะแสดงว่าเก่ง แต่ไม่กล้าจริง
|
หมาเห่าใบตองแห้ง
|
น.เรียกอาการที่ชายหยอกล้อหญิง ในทำนอง ชู้สาวเป็นทีเล่นทีจริง
|
หักด้ามพร้าด้วยเข่า
|
ก. หักโหมเอาด้วยกำลัง, ใช้อำนาจบังคับเอา
|
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน
|
ว.ผู้ที่ต้องตรากตรำทำงานหนักมักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ ทำนา หลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน
|
เห็นกงจักรเป็นดอกบัว
|
ก. เห็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
|
หัวไม่วางหางไม่เว้น
|
ว.รวบ
หมดทั้งหัวทั้งหาง,อาการที่ทำงานอยู่ตลอดเวลาโดยไม่มีเวลาหยุดพัก เช่น
เขาทำงานหัวไม่วางหางไม่เว้น เขาถูกใช้งานจนหัวไม่วางหางไม่เว้น
|
เหยียบเรือสองแคม
|
ก. ทำทีเข้าด้วยทั้ง 2 ฝ่าย
|
เห็นขี้ดีกว่าไส้
|
ก. เห็นคนอื่นดีกว่าญาติ พี่น้อง
|
อย่าไว้ใจทาง
อย่าวางใจคน จะจนใจเอง |
ก. ไม่ควรไว้วางใจใคร
|
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
|
ก. อดใจไว้ก่อน เพราะหวังสิ่งที่ดีกว่าข้างหน้า
|
เอาใจเขามาใส่ใจเรา
|
ก. ให้รู้จักเห็นใจผู้อื่น
|
อ้อยเข้าปากช้าง
|
น.สิ่งหรือประโยชน์ที่ตกอยู่ในมือแล้วไม่ยอมคืน
|
เอามือซุกหีบ
|
ก. หาเรื่องเดือดร้อน หรือความลำบาก ใส่ตัวโดยใช่ที่
|
เอามะพร้าวห้าวไปขายสวน
|
ก.แสดงความรู้สึก หรืออวดรู้กับผู้ที่รู้
|
เอาหูไปนา
เอาตาไปไร่ |
ก.แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจ
|
วันจันทร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557
สำนวนไทย (ฉบับที่ 2)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น